مقاله زندگینامه و تحلیل آثار فرانک گهری

دانش فا مارس 2, 2018 ارسال دیدگاه 3,084 بازدید

مقاله زندگینامه و تحلیل آثار فرانک گهری

مقاله زندگینامه و تحلیل آثار فرانک گهری شامل ۳۰ صفحه و به صورت فایل Word می باشد. این فایل معماری توسط تیم تحریریه دانش فا ترجمه، تنظیم و آماده ارائه شده است و کاملا اختصاصی می باشد. در این فایل به بررسی کامل زندگینامه و بیوگرافی فرانک گهری پرداخته شده و همچنین شیوه های طراحی وی نیز آورده شده است. در پایان سه پروژه معروف این معمار از جمله: خانه رقص پراگ، هتل مارکوس دریسکال و سالن والت دیزنی مورد تحلیل سه مرحله به صورت جدول بندی شده است.

گوشه ای از توضیحات:

مقدمه:

معماری گهری دارای رویکردی فراگیر است. او در طراحی ساختمان ها نحوه ارتباط مردم با آن ها را در نظر می گیرد. به این شکل افراد به راحتی قادر خواهند بود تا در این بناها به راحتی زندگی یا کارکنند. ساختمان های او با فرهنگ و فضای اطراف منطبق هستند. در سال ۱۹۹۵ گهری ساختمانی برای دانشکده هنر دانشگاه تولدو در کانادا طراحی کرد، فرم معماری ساختمان نمایانگر انرژی خلاق دانش آموزان بود. در سال ۱۹۹۷ گهری با پروژه EMP (پروژه تجربه موسیقی) برای طراحی یک مجموعه ۱۱۰ هزار فوت مربعی همکاری کرد. قرار بود این مجموعه در سال ۱۹۹۹ راه اندازی شده و یک فضای تعاملی شامل موزه، فضای آموزشی و رستوران باشد. شهرت گهری در اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی افزایش یافت. در آن زمان فرم ساختمان های گهری به نوعی مجسمه سازی بدون فرم شبیه بود. این فرم در ساخت موزه گونگهایم در بیلبائو اسپانیا در سال ۱۹۹۱-۱۹۹۷ به اوج خود رسید. در این ساختمان گهری از ترکیب فرم های منحنی با سازه های آهکی استفاده کرد.

معرفی شخصی معمار :

فرانک گهری در سال ۱۹۲۹ در تورنتو کانادا به دنیا آمد و در سال ۱۹۴۷ به همراه پدر و مادرش به لس آنجلس مهاجرت کرد. او از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۱ در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی تحصیل کرد. پس از کسب تجربیات عملی در یک شرکت لس آنجلسی به عنوان طراح، گهری در سال ۱۹۵۴ اقدام به تکمیل مدرک لیسانس معماری کرد. او در دانشکده طراحی دانشگاه هاروارد در ماساچوست که یکی از مراکز مهم سبک بین المللی است، به تحصیل در رشته برنامه ریزی شهری پرداخت. این معمار در سال ۱۹۵۷ از دانشگاه هاروارد فارق التحصیل شد و به وست کست (ساحل غربی) بازگشت و قبل از اینکه شرکت خود یعنی “فرانک گهری و همکاران” را در سال ۱۹۶۲ در لس آنجلس تاسیس کند، در چندین شرکت کار کرد.

آثار گری به‌طور کلی نتیجه یک روند طولانی طراحی است که با استفاده از اسکیسهای متعدد، مدل‌های کامپیوتری و ماکتهای بزرگ حاصل شده‌است. اسکیسها و نمودارهای اولیه به مدل‌های فیزیکی با مقیاسهای مختلف تبدیل و این مدل‌ها در نهایت به ساخت ماکتهای کامل می‌انجامد.

نکته بسیار جالب در روند طراحی گری در استفاده از رایانه در این روند است. بر خلاف سایر معماران که از نرم‌افزارهای معمول دوبعدی و سه بعدی مانند CAD و ۳DsMAX برای کارهای خود استفاده می‌کنند گری از نرم‌افزار کاتیا که یک نرم‌افزار مربوط به طراحی جامدات است استفاده کرد. این نرم‌افزار بیشتر برای طراحی خودرو و هواپیما و محاسبات پیچیده بدنه‌های مختلف کاربرد دارد و هماهنگی بسیار عالی با سایر نرم‌افزارها دارد. کاتیا سطوح را تحلیل و بر اساس محدودیت سازه‌ای، کارکردی و اقتصادی پروژه آن را تصحیح می‌کرد. داده‌های عددی که به این ترتیب بدست می‌آمدند بار دیگر بر روی یک مدل پیاده می‌شدند تا حجمها کنترل شوند و در صورت لزوم تغییر کنند. این رفت و برگشت بین مدل‌های مطالعاتی و داده‌های دیجیتال بنیاد شکلی پروژه را به وجود می‌آورند. سپس از داده‌های کامپیوتر برای تهیه پلانهای ساخت موزه استفاده شد.

مارتین پاولی در کتاب تئوری و طراحی در دومین عصر ماشین، در انتقاد از کارهای گری ساختمان اداری ویترای را چنین توصیف می‌کند: «دیوانگی معمارانه، ناقص‌الخلقه، لاک‌پشت فلزی، بسیار مبتذل با مصالح ارزان‌قیمت، ساختمان حقیر و بی‌بهایی که بسیار گران تمام شده‌است. همچنین اشکال موجدار و منحنی که در شکل بیرونی تالار کنسرت لوس آنجلس گری منعکس شده، موجب شده منتقدان آن را «ساختارشکنی آشغال» یا «معماری زمین‌لرزه‌ای» و «معماری شکسته پکسته» لقب دهند.

اولین اثر مورد بررسی خانه رقص پراگ است. ساخت خانه رقص که نام رسمی آن “ساختمان ملی هلندی” است، در سال ۱۹۹۴ شروع شد و در ۱۹۹۶ به پایان رسید. با اینکه این ساختمان در همان سالی که ساخت ساز آن به پایان رسید، جایزه بخش طراحی را از مجله معتبر “آمریکن تایم” دریافت کرد، ساختمان از همان ابتدا بسیار بحث برانگیز بود. این ساختمان در میان مخالفانش به عنوان “خانه مستی” شناخته می شد. حتی پس از سال ها این ساختمان محل جدل میان شهروندانی بود که از این ساختمان متنفر بودند و آن را به عنوان مکانی محافظه کارانه می شناختند و افرادی که پس از سقوط کمونیسم آن را به عنوان نماد آزادی و اعتقادات دموکراتیک می دیدند.

این ساختمان در خیابان “روسلووا” در سمت راست رودخانه “مولدابا” (چک، ولتاوا) و نزدیک ایستگاه مترو “کارلوو نامستی” در مرکز شهر پراگ در جمهوری چک واقع شده است.

سالن کنسرت والت دیزنی که توسط معمار معروف فرانک گهری طراحی شده، پس از سال ها توسعه و گسترش در سال ۲۰۰۳ افتتاح شد. تاریخچه این ساختمان در سال ۱۹۸۷ و زمانی آغاز شد که لیلیان والت دیزنی، بیوه تاجر معروف مبلغ ۵۰ میلیون دلار را برای ساخت یک سالن ارکستر سمفونی اهدا کرد. ایده ساخت این بنا این بود که نقطه مرجعی برای موسیقی، هنر و معماری ایجاد شود. این بنا سطح فرهنگی شهر لس آنجلس را نیز تغییر می داد.

پیشنهاد گهری بعد از رقابتی که بین ۷۰ پیشنهاد انجام شد، پذیرفته شد. معمار، سبک خاص خود را که در بقیه کارهایش نیز دیده می شود، در این پروژه نیز متجلی کرد. با اینکه طراحی این بنا قبل از “گوگنهایم بیلبائو” انجام شد، ساخت و ساز آن بعدا انجام شد. سالن کنسرت والت دیزنی در حال حاضر مرکز دائمی ارکستر سمفونیک لس آنجلس است. طراحی این پروژه نمایانگر خالق و معمار آن است و به نوبه خود یک اثر هنری است. به نظر می رسد افراط و زیاده روی در فرم این بنا قوانین هماهنگی و تقارن را نقض می کند. فرم های خارجی از یک قایق با بادبان الهام گرفته شده اند.

پروژه سوم به بررسی و تحلیل هتل مارکوس دریسکال پرداخته شده است. شراب سازی “مارکس دِ ریسکال” یکی از بزرگ ترین و قدیمی ترین شراب سازی های شهر “ریوخا” در اسپانیا است. این مکان که در سال ۱۸۶۰ برای کسب و کار بازگشایی شد برای دلیل ایده های پیشگام، نوآورانه و دگراندیشانه اش مورد توجه قرار گرفته و معرف تکنیک های شراب سازی فرانسوی است. این مکان که همیشه یک قدم از بقیه جلوتر بوده، در کنار اینکه همیشه راه های جدیدی خلق کرده، سنت های قدیمی را نیز حفظ کرده است. این چهارچوب که در آن سنت های قدیمی و آینده باهم ترکیب شده و ایده ی ساخت یک مکان بنیادین متولد شده است، حاکی از روح نوآورانه این شرکت است.

نمای بیرونی این احجام به پیروی از مصالح غالب در دهکده ماسه سنگی و زرد رنگ است که پنجره هایی جوبی با تناسباتی کشیده و غیر معقول، بازیگوشانه سعی در فرار از این احجام صلب را دارند. تراس هایی وسیع و چشم اندازهای سر سبز تاکستان ها موجب شده اند تا تناسبات نامتعادل اتاق ها محسوس نباشند. صفحات فلزی که از اجزای لاینفک و مشخصه های آثار گهری می باشند. در این بنا نیز به رنگ های متفاوت (صورتی، بنفش، سرمه ای و شرابی) به کار رفته و ضمن تبدیل بنا به حجمی هرم گونه ساختمان را در بر می گیرد.