مطالعات اقلیم سیستان و بلوچستان

دانش فا نوامبر 30, 2017 ارسال دیدگاه 3,390 بازدید

مطالعات اقلیم سیستان و بلوچستان

مطالعات اقلیم سیستان و بلوچستان شامل ۲۴ صفحه و به صورت فایل Word می باشد. این فایل معماری به بررسی تنظیم شرایط محیطی و اقلیم شهر سیستان و بلوچستان می پردازد که مناسب جهت مطالعات معماری نیز می باشد.

قسمتی از توضیحات:

در نواحی جنوبی و ساحلی استان یعنی تا شعاع حدود ۱۵۰ کیلومتری از ساحل دریا در زمستان درجه حرارت شب و روز بین ۲۵-۱۰ در جه سانتیگراد متغیر بوده و این ویژگی همراه با رطوبت نسبی ۹۵-۵۰ درصد در طول سال استعداد فراوان تولید محصولات گرمسیری و سبزیجات غیر فصل را فراهم نموده است . همچنین این نوسانات رطوبت و وجود بادهای موسمی همچون بادهای معروف به صد و بیست روزه و باد هفتم یا گاوکش و ریزش جوی و اختلاف دما در ۲۴ ساعت به استثنای نواحی معتدل سواحل دریای عمان شرایط خاص اقلیمی ، پوشش گیاهی و جانوری مناظر بدیعی را به وجود آورده است.

زاهدان از نظر جغرافیایی در ۶۰ درجه و ۵۲ دقیقه درازای خاوری و ۲۹ درجه و ۲۹ دقیقه پهنای شمالی قرار دارد. ارتفاع آن از سطح دریا ۱۳۸۵ متر است و با مرز مشترک ایران و پاکستان ۸۳ کیلومتر فاصله دارد. زاهدان از شمال به شهرستان زابل، از خاور به مرز ایران و پاکستان، از باختر به استان کرمان و از جنوب به شهرستان خاش محدود می شود. رود فصلی لار که در شمال خاوری از کوه لار سرچشمه گرفته با چند شاخه خود زمین های اطراف زاهدان را تا حدی آبیاری می کند. آب و هوای این منطقه گرم و خشک می باشد.

در وضعیت هواشناسی این منطقه بادهای شدید موسمی، طوفان شن، رگبارهای سیل‌آسا، رطوبت زیاد و مه صبحگاهی پدیده‌ای قابل توجه است. این استان تابستان‌های گرم و طولانی و زمستان‌های کوتاه دارد. از آنجا که حداقل دما ندرتاً به صفر درجه سانتی‌گراد می‌رسد، رویش گیاه در اراضی آبی تقریباً در تمام طول سال ادامه دارد. عمده بارندگی در زمستان صورت می‌گیرد. این ناحیه دو فصل متمایز زمستان با درجه حرارت معتدل و خنک در ماه‌های آذر، دی و بهمن و تابستان گرم در بقیه فصل‌های سال دارد. در تمام شهرهای استان حداکثر دمای سالانه، بالای چهل درجه سانتی‌گراد گزارش شده است. این مقدار در ماه تیر، در ایرانشهر به پنجاه و یک درجه بالای صفر می‌رسد. کم‌ترین حد دمای استان در ماه‌های آذر و دی ثبت شده است.

ساختمان ها در این منطقه با مصالحی از جمله آجر، خشت و گل که ظرفیت حرارتی زیادی دارند بنا می شوند. به دلیل اختلاف دمای شب روز این مصالح با ذخیره گرما در طول روز، در هنگام سردی هوای شبانه آن را به محیط منتقل می کنند. به دلیل کمبود پوشش گیاهی و در نتیجه کمبود چوب در این منطقه، سقف ساختمان ها به شکل خرپشته، تاق یا گنبد و بدون هیچ اسکلتی از خشت خام و گل ساخته شده است. البته در مناطق نیمه بیابانی به اعتدال نسبی هوا و وجود چوب نسبتا کافی، بیشتر بام ها از چوب و به شکل مسطح ساخته شده است.